Diuretyki, powszechnie nazywane “pigułkami wodnymi”, są najstarszą i jednymi z najtańszych klas leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi. Pomagają one nerkom wyeliminować sód i wodę z organizmu. Proces ten zmniejsza objętość krwi, więc serce ma mniej do pompowania przy każdym uderzeniu, co z kolei obniża ciśnienie krwi. Ludziom z niewydolnością serca, którzy często przybierają na wadze, ponieważ ich ciała zatrzymują nadmiar płynów (stan zwany obrzękiem), często przepisuje się leki moczopędne.
Oprócz pozbywania się dodatkowej soli w organizmie, leki moczopędne wpływają również na poziom potasu. Ten minerał odgrywa kluczową rolę w kontrolowaniu ciśnienia krwi, a także funkcji nerwów i mięśni. Ogólnie rzecz biorąc, nerki pomagają regulować poziom potasu we krwi. Jednak wiek, cukrzyca, niewydolność serca i niektóre inne schorzenia mogą upośledzać pracę nerek. I podczas gdy niektóre pigułki wodne mają tendencję do obniżania poziomu potasu, inne mają odwrotny efekt.
Diuretyki tiazydowe, takie jak chlorotiazyd (Diuril), chlortalidon (Hygroton) i hydrochlorotiazyd (Esidrix, HydroDiuril, Microzide) mają tendencję do obniżania poziomu potasu. Podobnie jest z diuretykami pętlowymi, takimi jak bumetanid (Bumex) i furosemid (Lasix). Jeśli zażywasz te leki, lekarz prawdopodobnie zachęci cię do spożywania większej ilości pokarmów i napojów bogatych w potas oraz do ograniczenia spożycia soli. Działanie oszczędzające potas
Diuretyki oszczędzające potas, do których należą amiloryd (Midamor), spironolakton (Aldactone) i eplerenon (Inspra), pozwalają uniknąć potencjalnego problemu utraty potasu. Może jednak wystąpić problem odwrotny. Jeśli poziom potasu stanie się zbyt wysoki, może to spowodować niebezpieczne problemy z rytmem serca, a nawet zatrzymanie akcji serca.
Ludziom z wysokim ciśnieniem krwi lub niewydolnością serca często zaleca się ograniczenie ilości spożywanej soli lub sodu. Jednym ze sposobów na to jest stosowanie substytutów soli, ale produkty te są bogate w potas – ćwierć łyżeczki jednej z marek zawiera około 800 mg potasu. Tak więc osoby, które przyjmują leki moczopędne oszczędzające potas powinny unikać tych produktów.
Jeśli przyjmujesz jakiekolwiek leki moczopędne oszczędzające potas, powinieneś unikać tych produktów.
Jeśli przyjmujesz jakiekolwiek leki moczopędne, zapytaj swojego lekarza, czy potrzebujesz okresowych badań poziomu potasu i czynności nerek.